با توجه به اینکه امروزه دوربین های دیجیتال به دلیل کوچکی ، سادگی استفاده ، کیفیت بالا و قیمت مناسب به طور روز افزون در حال گسترش هستند ، هر روز استقبال بیشتری از طرف مردم برای تهیه یک دوربین عکاسی صورت می گیره . در این بین دوربین های بسیار متنوعی در بازار عرضه میشه و هر روز فناوری و قابلیت های جدیدی هم به این محصول پر طرفدار اضافه میشه . بالطبع در این بازار متنوع برای کسی که سر رشته زیادی از عکاسی نداره انتخاب یک دوربین مناسب دشوار میشه .

در این مقاله سعی کردم که اطلاعات و تجربیاتم در این 2 سالی که با عکاسی بیشتر اخت شدم رو در اختیار شما عزیزان بگذارم که بتونید با اطلاعات و آگاهی بیشتر نسبت به خرید یک دوربین دیجیتال ، متناسب با نیاز خودتون ، اقدام کنید .

اولین چیزی که در مورد هر دوربین دیجیتال برای نشون دادن قدرت و کیفیت اون معمولا بین مردم مطرح میشه تعداد پیکسل اون یا به زبان عامیانه تر همون مگاپیکسل دوربین هست . که معمولا وقتی بار اول کسی دوربین شما رو می بینه سوال می کنه که : چند مگاپیکسل هستش ؟

اولین چیزی که در مورد انتخاب دوربین باید به شما بگم این هست که در تعیین کیفیت یک دوربین اندازه عکس زیاد مهم نیست . اهمیتش فقط در این حد خلاصه میشه که دوربین شما از حداقل میزان پیکسل برای داشتن کیفیت مطلوب برخوردار باشه . بعد از این دیگه اندازه عکس یه فاکتور کم اهمیت محسوب میشه . این رو با یه مثال برای شما بیشتر توضیح میدم :

در عکاسی معمولا عکس ها در اندازه های 9×12 یا 10×15 سانتی متر چاپ میشن . در حالی که یک دوربین 8 مگاپیکسلی کیفیت چاپی به مراتب بیشتر از این حد در اختیار شما قرار میده . به این صورت که شما یک عکس 8 مگاپیکسل رو بر روی کاغذ A3 با کیفیت تقریبی 200 dpi و برای اندازه 10×15 با کیفیت 800 dpi می تونید چاپ کنید. این کیفیت ها برای چاپ بسیار مطلوب هستند . بنابراین برای کسی که کارهای عادی عکاسی انجام میده و نمی خاد که عکس های حرفه ای وخیلی بزرگ بگیره این اندازه عکس قابل قبوله . البته اندازه های بزرگتر عکس هم خیلی خوبه ولی وقتی که یک دوربین 6 یا 8 مگاپیکسل کیفیت عکس داره بهتره که سراغ فاکتورهای دیگه دوربین بریم که بعضی از اونها خیلی بیشتر از اندازه عکس در کیفیت کار موثر هستند .

در ادامه فاکتورها و مشخصات کلی که در یک دوربین وجود داره و باید در موقع خرید در نظر گرفته بشه رو توضیح میدم . معمولا در موقع خرید به شما بروشورهایی رو نشون میدن که توش مشخصات دوربین های مختلف وجود داره . ولی برای کسی که با این مفاهیم آشنا نیست این ها یک سری اطلاعات مبهم و گیج کننده هست که براش معنی و مفهومی نداره و در آخر هم به این حرف فروشنده که میگه این دوربین مثلا 12 مگاپیکسل هست و هر کی برده راضی بوده بسنده می کنه و دوربین رو می گیره . در زمان استفاده هم باز به دلیل نداشتن همین اطلاعات ، دور خوندن کتاب راهنمای دوربین رو خط می کشه و به عکاسی در حالت اتوماتیک دوربین اکتفا می کنه . جالب اینجاست که حتی بعضی از خود همین فروشنده ها هم از بعضی از این اطلاعات سر در نمیارن . حداقل اون فروشنده های که من تا الان دیدم این جوری بودن .

تو این مقاله قسمت اول ، یعنی اینکه چه جوری یه دوربین مناسب تهیه کنیم رو به شما آموزش میدم . و اینکه چه جوری با دوربین بهتر عکاسی کنیم رو به مقالات بعدی موکول می کنم .

وقتی که می خواهید یک دوربین رو انتخاب کنید اول باید تکلیفتون رو با خودتون روشن کنید . اینکه نیاز شما در عکاسی چیه ؟ آیا قدرت زوم زیاد می خواین ؟ آیا یه دوربین کوچیک و تو جیبی می خواین که هر جا با شما باشه ؟ آیا دوربینی می خواین که علاوه بر عکاسی ، فیلم برداری با کیفیتی هم انجام بده ؟ آیا دوربینی می خواین که ضد آب و ضد ضربه باشه که تو طبیعت بدون نگرانی عکاسی کنید ؟ ......... و خیلی آیاهای دیگه که باید جوابشو قبل از خرید پیدا کنید . چون هیچ وقت همه این امکانات با هم در یک دوربین جمع نمیشه.

یه رده بندی ساده و کلی برای دوربین ها به صورت زیر هستش :

1- دوربین های آماتوری و کوچک

2- دوربین های نیمه حرفه ای یا آماتوری پیشرفته

3- دوربین های حرفه ای

امکانات و قابلیت های عکاسی در این لیست به ترتیب زیاد میشه و بالطبع قیمت اونها هم افزایش پیدا می کنه .

دوربین های آماتوری در بازار ایران یک محدوده قیمت وسیع از 100 هزار تا حدود 500 هزار تومان دارند.

دوربین های آماتوری پیشرفته محدوده قیمتی بین 300 تا 700 هزار تومان دارند .

دوربین های حرفه ای قیمتی معمولا بالای 600 هزار تومان دارند .

با در نظر گرفتن این محدوده قیمت ها می بینید که با داشتن یک میزان مشخصی پول حق انتخاب های متفاوتی وجود دارد و در بعضی مبالغ حق انتخاب ها زیاد و در بعضی بازه ها تنوع محصول کم می شود . در حال حاظر در محدوده 350 تا 550 هزار تومان بیشترین تنوع محصول وجود دارد .

شما در ابتدا باید بدونید که حداکثر چقدر پول برای دوربین می تونید خرج کنید . بعد از این باید کاربرد دوربین رو برای خودتون مشخص کنید ، یعنی جواب سوال های بالا رو پیدا کنید.

حالا سراغ مشخصات فنی دوربین ها میریم . اینکه بدونیم معنی شون چیه و چه جوری این مشخصه ها رو در انتخاب خود دخیل کنیم .

مشخصات حسگر دوربین:

دقت حسگر یا همون تعداد پیکسل : برای این فاکتور معمولا دو عدد مختلف وجود دارد . یکی تعداد کل پیکسل ها و دیگری تعداد پیکسل های موثر .

حالا این تعداد پیکسل موثر چی هست ؟

در دوربین ها 3 روش معمولا برای سیستم لرزشگیر دست وجود دارد .

1- حرکت دادن یک کادر کمی کوچکتر از اندازه کلی حسگر . به این صورت که وقتی یک لرزش ایجاد می شود دوربین به سرعت این تغییر مسیر رو تشخیص میده و کادر عکس رو طوری حرکت میده که تصویر داخل کادر کمترین تغییر رو پیدا کنه . این کادر شبیه این می مونه که شما در یک برنامه ویرایش عکس یک عکس رو با Crop کردن یا بریدن در یک کادر کوچکتر ، مقداری از تصویر رو حذف کنین . عکس اصلی میشه همون پیکسل کل و کادر بریده شده میشه پیکسل موثر .

2- حرکت دادن خود حسگر : در این روش به جای اینکه مقداری از پیکسل ها فدای جبران لرزش دست شود برای جبران لرزش ، خود حسگر رو در جهت های مختلف حرکت می دهد . این روش بیشتر در دوربین های آماتور پیشرفته و حرفه ای استفاده می شود.

3- حرکت دادن عدسی های داخل لنز : در این روش با حرکت دادن عدسی ها تصویر روی حسگر ثابت می ماند .

از این روش ها به صورت ترکیبی هم استفاده می شود . مثلا یک دوربین هم از سیستم حرکت حسگر استفاده می کنه و هم لرزش گیر داخل لنز . حالا اگه دوربین شما برای رفع لرزش از روش اول استفاده کنه مقدار پیکسلی که در عکس نهایی وجود داره کمتر از تعداد پیکسلی هست که روی دوربین نوشته شده . پس به اینکه اندازه پیکسل واقعی عکس چقدر هست توجه کنید . معمولا میزان اختلاف این 2 عدد خیلی کمه . مثلا در دوربین خودم اندازه کل پیکسل ها 8.1 میلیون و اندازه پیکسل موثر 8 میلیون پیکسل هست . از این نظر که دوربین چند مگاپیکسل دراه زیاد حساسیت نشون ندین و صرف داشتن پیکسل بیشتر رو ملاک انتخابتون نکنید . در ادامه با فاکتورهای موثر بیشتری آشنا می شین .

نوع حسگر : حسگر های موجود در بازار معمولا در دو نوع CCD یا CMOS هستند . در قدیم کیفیت CCD بیشتر از CMOS بود . ولی CMOS مصرف برق خیلی کمتری داشت . امروزه نقایص این دو تا حد زیادی برطرف شده . به این صورت که CMOS ها کیفیت بیشتری پیدا کردند و CCD ها هم مصرف برق پایینتری دادند . ولی هنوز اکثر دوربین های با کیفیت از CCD استفاده می کنند . چون برای یک عکاس حرفه ای گرفتن یک باطری اضافه بهتر از اینه که عکس کم کیفیتی بگیره . ولی در ماه های اخیر چند نمونه دوربین حرفه ای و با کیفیت با حسگر CMOS دیدم که این نشون میده CMOS تا حدی که نیاز یک حرفه ای رو برآورده کنه پیشرفت کرده .

استفاده از فرمت غیر فشرده (RAW) : فرمت غیر فشرده یا RAW یک روش ذخیره عکس هست که در اون پردازشی برای فشرده کردن عکس صورت نمی گیره . مثلا عکس های JPG که فرمت معمول عکس هاست عکس ها رو فشرده می کنه که هر چه بیشتر فشرده بشه کیفیت عکس پایین میاد . در فرمت های غیر فشرده این افت کیفیت ایجاد نمیشه و بالطبع چون فشرده نمیشه حجم عکس زیاد میشه . البته فرمت های غیر فشرده هم انواع مختلفی داره که در بعضی از دوربین ها حتی عکس بدون پردازش هم گفته میشه . عکس های بدون پردازش به این صورت هستند که تنها اطلاعات اولیه که از حسگر دریافت میشه ثبت میشه و حتی در این مرحله عکس تشکیل نمیشه . در این حالت به دلیل خام بودن اطلاعات میشه اونها رو در کامپیوتر با ترازهای سفیدی نور مختلف یا سطوح شفافیت مختلف ویرایش کرد و عکس های بی نظیری رو ثبت کرد . ولی به دلیل گرون بودن این نوع دوربین ها از همین جا نقدا دورشون خط می کشیم .

مشخصات لنز دوربین :

فاصله کانونی : یکی از مهم ترین فاکتورهای موجود برای لنز فاصله کانونی اون هستش . عدد فاصله کانونی که در اینجا مطرح میشه میزان فاصله کانونی عدسی شیئی لنز در یک دوربین با فیلم یا حسگر 36 میلیمتری هست . چون در حال حاظر حسگرها و لنزها در اندازه های متفاوتی تولید می شوند بنابراین شرکت های سازنده برای لنزها معادل سازی می کنند تا استفاده از اطلاعات ارائه شده برای مشتری راحت تر بشه . این معارل سازی به صورت معادل سازی برای حسگر 36 میلی متری انجام میشه . فاصله کانونی ( Focal lenght ) به صورت یک بازه عددی شامل 2 عدد بیان میشه . عدد کوچکتر نشان دهنده فاصله کانونی در زمانی هست که دوربین حداکثر زاویه دید رو داره ، یعنی اصلا زوم نکرده باشید و لنز در حالت واید باشه . عدد بزرگتر هم مقدار فاصله کانونی رو در زمانی که لنز در حداثر مقدار زوم خودش قرار داره رو نشون میده . از تقسیم این دو عدد به هم مقدار بزرگ نمایی دوربین بدست میاد . مثلا اگه روی لنز برای فاصله کانونی نوشته شده باشه 38-190 mm به این معنی هست که دوربین شما 5 برابر بزرگ نمایی داره . حالا اگه نوشته باشه 52-260 mm باز هم به این معنی هست که 5 برابر بزرگ نمایی داریم . حالا با این حساب این دو لنز چه فرقی با هم دارن ؟ در لنز اولی در حالتی که شما زوم نکرده باشین یا همون در حالت واید زاویه دید شما در دوربین نسبت به دوربین دوم بیشتره . در حالی که در لنز دوم میزان بزرگ نمایی در حالت تله یا حداکثر بزرگ نمایی بیشتر از لنز اولی هست . به طوری که وقتی با لنز اولی به اندازه 5 برابر زوم می کنید با حالتی که با لنز دومی به اندازه 3.6 برابر زوم کنید برابری می کنه . پس اینکه یه دوربین چند برابر بزرگ نمایی داره بسته به حالت واید اون داره که در حداگثر زوم چند برابر حالت واید بزرگ نمایی داشته باشه و صرف اینکه دو دوربین هر دو بزرگ نمایی مثلا 5 برابر دارن باعث نمیشه که تصاویر رو به اندازه هم دیگه بزرگ کنن . عدد فاصله کانونی رابطه مستقیم با بزرگ نمایی داره ، یعنی هر چی فاصله کانونی بیشتر بشه بزرگ نمایی هم بیشتر میشه . پس موقع خرید دقت کنید که مصارف شما بیشتر در کجاها هستش . مثلا اگه بیشتر در اتاق و فضاهای بسته و کوچک عکاسی می کنید بهتره یک دوربین با فاصله کانونی کم بگیرید که بشه به راحتی سوژه های مختلف رو درون کادر جا کرد . اگر به دنبال عکاسی در طبیعت هستید بهتره یه دوربین با زوم بیشتر بگیرید تا موقع عکاسی با مشکل دور بودن از سوژه مواجه نشید .

لرزش گیر دست : موقع خرید به این نکته توجه داشته باشید که آیا لنز دوربین لرزش گیر دست داره یا نه . اگر داشت که بهتره ولی اگر نداشت دوربین یک امتیاز مثبت رو از دست داده .

مقدار زوم : در مورد زوم هم با توجه به توضیحاتی که دادم هر چقدر مقدار زوم دوربین بیشتر باشه تنوع کاری دوربین هم بالاتر میره . ولی دقت داشته باشید که هر چقدر زوم بیشتر بشه اندازه لنز هم بزرگ تر میشه و بالطبع دوربین بزرگ تری خواهید داشت . پس اگر به دنبال یک دوربین کوچک و تو جیبی هستید نباید انتظار زوم زیاد از دوربین داشته باشید.

مقدار زوم دیجیتال : این مقدار از نظر من فاکتور قابل توجهی نیست . حتی اگه موقع خرید بهش توجه نکنید از نظر من بهتره . چون ممکنه در انتخاب شما بین دو دوربین تاثیر بزاره . حالا شاید سوال کنید که چرا این عامل مهم نیست . دلیلش در ماهیت زوم دیجیتال هست . زوم دیجیتال یعنی اینکه شما قسمتی از یک عکس رو انتخاب کنید و بقیه عکس رو حذف کنید و در کادر کوچک دوربین نگاهش کنید ، این جوری در کادر دوربین شما عکس رو بزرگ تر می بینید ولی از اندازه اصلی عکس کم کردید . این کار رو در کامپیوتر به سادگی میشه انجام داد و به مراتب نتیجه بهتری نسبت به زوم کردن در موقع عکاسی داره ، چون وقت بیشتری برای تصمیم گیری برای انتخاب کادر مورد نظرتون دارید .

محدوده دیافراگم : محدوده دیافراگم یک بازه عددی هست که نشان دهنده مقدار باز بودن دیافراگم هست . این عدد هم نسبیه و میشه مستقیما برای مقایسه در دو دوربین مختلف استفاده کرد . مثلا محدوده 2.7 – 8.0 این اطلاعات رو به ما میده که در بازترین حالت دیافراگم که بیشترین میزان نور وارد دوربین میشه دیافراگم در 2.7 قرار داره و در کم نورترین حالت یا بسته ترین حالت دیافراگم مقدار اون 8.0 هست . دقت کنید که در اینجا مقدار روشنی عکس با عدد دیافراگم رابطه عکس داره . پس موقع خرید به این نکته توجه کنید که اگر بیشتر در مکان های کم نور عکاسی می کنید بهتره که عدد دیافراگم کمتر مثلا 2.7 یا کمتر رو انتخاب کنید و اگر بیشتر در مناطق پرنور و طبیعت عکس می گیرید بهتر عدد دیافراگم بیشتر رو انتخاب کنید .

محدوده فوکوس : فوکوس به معنی تمرکز و کانون هست . در عکاسی هم به فاصله ای گفته میشه که بین جسم و دوربین وجود داره . به این فاصله ، فاصله کانونی گفته میشه . در دوربین ها معمولا 2 حالت برای تنظیم فاصله کانونی وجود داره . یکی حالت عادی و دیگری حالت ماکرو (Macro) . حداقل فاصله کانونی در حالت های مختلف متفاوت هست . در حالت عادی عکاسی و در حالت واید ، فاصله کانونی کمتر از حالت عکاسی با بزرگ نمایی هست . در حالت ماکرو این امکان برای شما وجود داره که از سوژه ها در فاصله های خیلی نزدیک عکاسی کنید . در حالت عادی ، اکثر دوربین ها فاصله کانونی حدود 50 سانتی ، و در حالت تله ( حداکثر زوم ) حدود 1 متر فاصله کانونی دارند . در حالت ماکرو هم معمولا بین 1 تا 10 سانتی متر هست . حالا در این بین دوربین هایی هم هستند که حتی فاصله کانونی 0 سانتی متر رو به شما ارائه میده ، یعنی اگه سوژه به لنز هم بچسبه باز هم میشه بدون اینکه تصویر تار بشه ازش عکس گرفت . پس اگر به دنبال عکاسی از سوژه های نزدیک هستید حتما به این نکته توجه کنید که فاصله کانونی اون بیشتر از 1 سانتی متر نباشه که بتونید عکس های زیبایی رو ثبت کنید و از عکاسی لذت بیشتری ببرید .

حالت های مختلف فوکوس : دوربین ها برای فوکوس کردن روی سوژه و انتخاب محلی از صفحه که تمرکز روی اون انجام بشه از روش های مختلفی استفاده می کنند که بسته به شرایط می تونید از اونا استفاده کنید . حالت عمومی این کار فوکوس منطقه ای هست ، در این حالت دوربین منطقه وسیعی از تصویر رو بررسی می کنه و با تغییر فاصله کانونی به صورت خودکار بهترین حالت رو برای عکس از نظر شفافیت انتخاب می کنه . اما شرایطی پیش میاد که در اون اجسام موجود در زاویه دید در فاصله های متفاوتی از هم هستند . در این حالت تصمیم گیری برای اینکه کدام جسم سوژه اصلی عکس هست برای دوربین دشوار میشه و معمولا اون چیزی که ما انتظار داریم رخ نمیده . برای رفع این مشکل حالت فوکوس مرکزی برای دوربین تعریف شده که در اون فقط منطقه کوچکی از مرکز صفحه مورد بررسی قرار می گیره ، بنابراین به راحتی با قرار دادن سوژه در این کادر می تونید جسم صحیح جهت تمرکز دوربین روی اون رو مشخص کنید . در شرایط خاص دیگه ای ممکنه به دلیل اینکه سوژه در مرکز تصویر قرار نداره یا اینکه نمیشه زاویه کادر رو برای به مرکز آوردن سوژه تغییر داد قابلیت دیگه ایجاد کردند که فوکوس نقطه ای نام داره . دراین حالت با ثابت بودن کادر شما یک نقطه از تصویر رو به صورت دستی انتخاب می کنید و دوربین تمرکز رو بر روی اون نقطه انجام میده . در حالتی که تفاوت رنگ در تصویر کم باشه یا سوژه به صورت محو و مه آلود باشه ( مثل ابر یا دود ) دوربین معمولا نمی تونه فاصله کانونی رو تشخیص بده ( به دلیل اینکه دوربین برای تشخیص فاصله از شفاف ترین حالت عکس در زمان تغییر فاصله کانونی استفاده می کنه و چون سوژه های محو یا بسیار روشن لبه های شفافی ندارند دوربین در تشخیص فاصله دچار مشکل میشه ) . برای رفع این مشکلات حالتی ایجاد شده که شما به صروت دستی فاصله با سوژه رو به دوربین معرفی می کنید و دوربین طبق فاصله معرفی شده اقدام به گرفتن عکس می کنه . شما باید در هنگام خرید به این موضوع هم توجه کنید که دوربین شما چند مورد از این حالات عکاسی رو برای شما ارائه می کنه ، که بالطبع هر چه این حالات بیشتر باشند قدرت انعطاف پذیری شما در عکاسی بالا میره .

مشخصات عکاسی دوربین :

سرعت شاتر : سرعت شاتر یکی از فاکتورهای خیلی مهم در انتخاب دوربین هست . اطلاع از اینکه سرعت شاتر دوربین شما چقدره به شما کمک می کنه که بدونید با این دوربین از چه صحنه هایی میشه عکس گرفت و از چه صحنه هایی نمیشه . شاتر در دوربین های قدیمی به صورت یک صفحه متحرک در بین فیلم عکاسی و لنز بود که با کنار رفتن اون از جلوی فیلم عکاسی نور به فیلم می رسید و با برگشتن اون به جای خودش ورود نور قطع می شد . هر چه که فاصله زمانی بین این باز و بسته شدن بیشتر باشه نور بیشتری به فیلم می رسه و عکس پرنورتر میشه ، و برعکس هر چه این سرعت بیشتر باشه عکس کم نورتر و تاریکتر میشه . در دوربین های دیجیتال هم این قابلیت وجود داره با این تفاوت که به جای فیلم عکاسی از حسگرهای دیجیتالی استفاده میشه . حتما اگر تا به حال عکاسی کرده باشید متوجه این موضوع شدین که اجسام پرسرعت در عکس ها به صورت کشیده و محو و به همراه یک رد یا دنباله از خودشون ثبت میشن ، برای رفع این مشکل باید از سرعت شاتر بالا استفاده کرد تا با سریع شدن مدت زمان نور دهی به حسگر تغییرات حرکتی جسم در تصویر به حداقل ممکن برسه . پس هر چی سرعت شاتر بالاتر باشه میشه تصاویر ثابت تری رو ثبت کرد . حالت دیگه این هست که شما در شرایط کم نوری قرار داشته باشید و بخواهید تصویر واضح و روشنی از مثلا یک منظره ثبت کنید ، برای این کار باید مدت زمان نور دهی رو افزایش بدین ، هر چی مدت نور دهی بیشتر باشه عکس پرنور تر میشه ، البته باید در نظر داشت که از سوژه های متحرک نمیشه به این صورت عکس گرفت ، چون در تصویر از خودشون ردی به جا میذارن . پس هر چی بازه سرعت بیشتر باشه مانور در عکاسی بال میره . سرعت نرمال در بین دوربین ها سرعتی بین 10 ثانیه تا 1/2000 (یک دو هزارم ) ثانیه هست . در دوربین های نیمه حرفه ای این مقدار به 30 ثانیه تا 1/4000 ثانیه می رسه . در دوربین های حرفه ای سرعت به 60 ثانیه تا 1/8000 ثانیه هم می رسه . البته دوربین های حرفه ای حالتی به نام Bulb دارند که در اون تا زمانی که دکمه شاتر پایین نگه داشته میشه شاتر باز می مونه و نور دهی انجام میشه . در دوربین های دیجیتال میشه گفت 2 نوع شاتر برای عکاسی هست ، یکی مکانیکی که در بالا توضیح دادم و دیگری به صورت الکترونیکی . مثلا این بخش مکانیکی در دوربین های موبایل وجود نداره و فقط به صورت الکترونیکی اقدام به عکاسی می کنه . ولی در دوربین های عکاسی از هر دو این ها با هم استفاده میشه . به این حالت ثبت الکتریکی Exposure Time یا زمان نوردهی میگن . این کار به این صورت انجام میشه که دوربین اطلاعات روی حسگر رو در زمان کوتاهی ثبت می کنه و نوردهی های قبل و بعد از اون لحظه ثبت نمیشه . مثلا در بعضی از دوربین های نیمه حرفه ای Casio سرعت شاتری تا 1/2000 ثانیه و زمان نوردهی تا 1/40000 ثانیه که سرعت بسیار بالاییه که در خیلی از دوربین های حرفه هم ندیدم !

مقدار ISO حسگر : ISO در دوربین های عکاسی یک استاندارد برای معرفی میزان حساسیت حسگر به نور هست . در دوربین های آنالوگ ( فیلمی ) هر چه مقدار ISO بیشتر بود شفافیت رنگ و مقدار حساسیت به نور بیشتر می شد . یعنی با مدت نور دهی کمتر می شد عکس های خوبی گرفت که با عکس های گرفته شده با یک فیلم معمولی با نور دهی طولانی تر برابری می کرد . در دوربین های دیجیتال یک قابلیت وجود داره که با تقویت کردن فوتون های ورودی به دوربین مقدار نور عکس رو زیاد می کنه و در مکان های کم نور میشه عکس های روشنی گرفت . برای راحتی کار عکاسانی که از دوربین های آنالوگ به دوربین های دیجیتال مهاجرت کردند این تقویت نوری رو با همون اسم ISO به کار بردند و استاندارد سازی کردند . در اینجا یک تفاوت بزرگ بین ISO در فیلم عکاسی با دوربین دیجیتال وجود داره ، در فیلم عکاسی هر چه ISO بیشتر می شد شفافیت رنگ و حساسیت به نور افزایش پیدا می کرد و عکس نیز از وضوح بیشتری برخوردار بود . ولی در دوربین های دیجیتال چون نمیشه حسگر رو مثل فیلم عکاسی عوض کرد و یک جنس بهتر و حساس تر استفاده کرد با تقویت حساسیت حسگر به صورت الکتریکی شدت نور رو افزایش میدن . ولی این کار باعث افت کیفیت و شفافیت عکس میشه . احتمالا در کامپیوتر تا به حال نور یک عکس رو در برنامه های ویرایش عکس زیاد کردید و دیدید که عکس حالت برفکی پیدا می کنه و دچار افت کیفیت میشه ، این یکی از مشکلاتی هست که در عکاسی با ISO بالا در دوربین های دیجیتال وجود داره ، مساله دیگه ایجاد شدن حالت آبرنگی در عکس هست . این حالت به گونه ای هست که وقتی شما عکس رو در اندازه واقعی و بزرگ مشاهده می کنید این حس به شما دست میده که این عکس با آبرنگ نقاشی شده ، و این به دلیل ادقام شدن رنگ ها در تصویر هست که در حاشیه رنگ ها بیشتر خودش رو جلوه میده . از بحث اشکالات عکاسی در ISO بالا که بگذریم بالا بودن ISO در مواقعی که کیفیت عکس برای ما به اندازه سوژه مهم نیست خوبه و شما حداقل عکس رو می تونید بگیرید هر چند کم کیفیت و این از نداشتن عکس خیلی بهتره . در دوربین ها محدوده ISO معمولا از 80 شروع میشه و به 1600 یا 3200 می رسه . که هر چقدر این عدد زیاد میشه عکس پر نور تر و کم کیفیت تر میشه . بنابراین تا زمانی که مجبور به افزایش ISO نشدین در همون حالت 80 عکاسی کنید . جنس حسگر در تعیین افت کیفیت خیلی موثر هست . مثلا دوربینی حرفه ای دیدم که از ISO 200 تا 6400 داشت و شرکت سازنده این اطمینان رو داشت که حسگرش در ISO 200 از نظر کیفیت با ISO 80 برابری می کنه و گفته بود که افت کیفیت تا ISO 800 خیلی جزئیه به طوری که انتظارات یک عکاس حرفه ای رو برآورده می کنه و این هست تفاوت بین یک دوربین چند میلیونی با یک دوربین چند صد هزار تومانی !!

تنظیم تراز سفیدی : تراز سفیدی یک فیلتر رنگی هست که در حالت های نوری مختلف به شما کمک می کنه تا عکس شما از نظر نوری به صورت طبیعی ثبت بشه . مثلا در غروب خورشید ، در کنار دریا ، در یک محیط برفی یا یک روز ابری نور محیط متفاوت هست و یک جسم خاص به رنگ های مختلفی در این محیط ها دیده میشه . در دوربین ها تنظیماتی وجود داره که با انتخاب نوع محلی که در اون هستید از بین تنظیمات پیش فرض دوربین می تونید تصحیحات مورد نیاز رو روی عکس اعمال کنید تا عکس شما از نظر نوری به حالت طبیعی در بیاد . معمولا دوربین ها به صورت خودکار این کار رو انجام میدن ولی ممکنه که در بعضی جاها درست تشخیص ندن و در این زمان شما به انتخاب حالت تراز سفیدی نیاز دارید . در بعضی مواقع در مکان هایی قرار می گیرید که نورهای غیر متعارفی دارند و شما نمی تونید از این حالات پیشفرض استفاده کنید . در این مواقع از تنظیم دستی تراز سفیدی استفاده می کنند که این تنظیم به روشی که الان توضیح میدم انجام میشه . در محیطی که هستید یک جسم سفید رنگ پیدا کنید و دوربین رو به سمت اون بگیرید ، حالا در قسمت تنظیم دستی تراز سفیدی دوربین ، دکمه تنظیم رو فشار بدین . از این به بعد دوربین اون جسم رو به شما سفید نشون میده و همه رنگ ها طبیعی به
www.mahdipc.tk
سایت خدماتی تک بیست